In Rusland

Na de vlucht landden we op het vliegveld van Moskou. Daar werden we opgewacht door een Russische auto, waarmee we naar het hotel werden gereden. Daar waren twee kamers voor ons gereserveerd, één voor de jongens en één voor de meisjes. We aten was en gingen toen meteen naar bed.
De volgende dag kwamen Poetin, met zijn vrouw en dochter naar onze kamer. Daar legde Poetin ons nog eens haarfijn en met een zelfvoldaan lachje op zijn geschikt uit wat ons te wachten stond. Maar ik had alleen oog voor zijn dochter, Yekaterina. Na de 'toespraak' van haar vader kwam ze naar me toe. We voerden een lang gesprek, dat er eigenlijk op neerkwam dat zij ons zou helpen, als ik met haar zou trouwen en ik haar mee zou nemen naar Amerika. Ik ging akkoord.
Yekaterina had belangrijke mensen afgeluisterd, en had zo dus een aantal wachtwoorden opgevangen. De gaf ze aan mij.
Diezelfde dag namen we alles nog een keer door en de rest van de dag deden we niet zo veel. Een beetje lezen, beetje telefoon, tv en kletsen.

De volgende ochtend namen we een stevig ontbijt (dat moest) en werden achter onze computers gezet. Yekaterina wenste me nog snel succes toen ik langs haar liep. Toen begonnen we. Ik typte allemaal woorden achter elkaar, ik wist niet een welke. De ene na de andere zin kopieerde ik en plakte in een ander document. In no-time was het al lunchpauze. We bespraken wat we al hadden en wie welke sites nog zou doen. We zaten op de 34 pagina's. We zouden dus nog flink door moeten werken. Na de pauze gingen we weer aan de slag. Ik werkte al maar door en mijn vingers deden pijn van het lange typen en mijn ogen traanden helemaal van het lange staren. Al weer veel te snel moesten we stoppen. Nu voor het avondeten. We waren op de 80 pagina's. We waren er bijna! Maar nu hadden we al heel veel sites gehad en zou het moeilijker worden om nuttige info te vinden.
Yekaterina gaf me stiekem een briefje, waarop tien sites stonden met wachtwoorden en al die we nog niet hadden gehad. Ik knipoogde naar haar en ging aan de slag. Ik werkte alle tien de sites af. Er stond super veel informatie op. Op een gegeven moment hoorde ik; 'Nog 10 minuten!' Ik was op de laatste site en zag dat we nog één pagina nodig hadden. Snel kopieerde en plakte ik, typte nog wat erbij. Doorlezen en controleren.... Precies toen ik; 'De tijd is om!' hoorde, zette ik de laatste letter in. We hadden het gehaald!

De volgende ochtend vertrokken we weer naar het vliegveld. Yekaterina ging mee, zoals beloofd. We stapten in het vliegtuig en vlogen weg.